Die Kunst Ist Toth

Projekt stanowi piątą odsłonę efemerycznego wydarzenia o charakterze artystycznym, składającego się z akcji, multimedialnych instalacji, projekcji wideo oraz działań z dźwiękiem i koncertów.

Poprzednie edycje miały miejsce w latach 1998 (galeria Tower Building, Łódź), 2002 (Miejska Galeria Sztuki w Łodzi. Ośrodek Propagandy Sztuki), 2007 (Muzeum Sztuki w Łodzi) i 2008 (galerie Aula i Rotunda w poznańskiej ASP).

W kolejnej prezentacji wezmą udział: Maciej Ożóg, Marek Rogulski, Marek Zygmunt, Roman Bromboszcz i Wspólnota Leeeżeć. W programie filmowym zobaczymy realizacje Marka Zygmunta, Wspólnoty Leeeżeć LYYYING CINEMA, Marka Rogulskiego, Plazmy TV i Ben Zeen.

Idea Die Kunst Ist Toth, sformułowana przez Andrzeja Miastkowskiego vel Egona Fietke i Macieja Ożoga, wynika z refleksji nad rolą i sposobem istnienia sztuki we współczesnym świecie oraz miejscem artysty w postindustrialnym społeczeństwie informacyjnym.

Die Kunst Ist Toth łączy w sobie aspekt metartystyczny i egzystencjalny. Z jednej strony, nawiązując do tradycji dwudziestowiecznych awangard, jest emanacją kuratorskich umiejętnośći samych artystów i wynikiem krytycznego namysłu nad instytucjonalnym wymiarem sztuki. Z drugiej, jest poszukiwaniem podstawowych, archetypicznych, często ukrytych, czasami skrywanych, najczęściej zapomnianych i nieświadomych wymiarów egzystencji.

Unikając prostych rozwiązań, raczej pytając niż udzielając oczywistych odpowiedzi, artyści tworzący Die Kunst Ist Toth starają się spoglądać zarówno na zewnątrz jak i w głąb; przyjmując jako zasadę metodologiczną formułę Foucaulta, czyniąc łatwe gesty trudnymi poddają krytycznemu namysłowi zarówno rzeczywistość społeczną we wszystkich jej wymiarach, jak i sfery najbardziej intymne.

U podstaw Die Kunst Ist Toth leży bowiem przeświadczenie o sieciowym charakterze egzystencji, której specyfikę wyznaczają raczej zróżnicowane, wieloaspektowe relacje niż mniej lub bardzie ścisłe podziały i hierarchiczne zależności. Fakt ten znajduje manifestację także w z zasady transmedialnej postawie artystów – szukając sposobów komunikacji i równocześnie problematyzując ją, poszukują jednocześnie języka korzystając z wszelkich możliwych mediów.

Nazwa wystawy nawiązuje do starożytnego mitu o egipskim bogu magii Toth‘cie, który zgodnie z legendą hermetyczną był patronem a zarazem pierwszym adeptem sztuki alchemicznej. W odniesieniu do historii sztuki XX wieku tytuł wystawy jest parafrazą zdania sformułowanego przez Georga Grosza i Johna Heartfielda, oznajmiającego „śmierć sztuki” (die Kunst ist tot) w jej tradycyjnym, związanym z kategorią mimesis ujęciu, jak i w kontekstach jej dotychczasowego funkcjonowania na linii artysta - dzieło - widz - krytyka.